Aria: Suitka, przygotowałaś wszystko?
Suita: Tak jak się umówiłyśmy. A ty?
Aria: Też. To teraz uporządkujmy materiały.
….
Suita: Opowiemy wam dzisiaj o psie w kulturze i religiach.
Aria: Ale tylko w tych, które psy traktowały pozytywnie.
Suita: Według Eskimosów znad Zatoki Baffina pies był ojcem ludzkości. Od jego psiokształtnych potomków wywodzą się Europejczycy i Indianie, a a od człowiekokształtnych potomków – prawdziwi ludzie, czyli Eskimosi.
Aria: Ugrofińscy Węgrowie uważali psa za najlepszego stróża i obrońcę przed demonami. Wierzyli w możliwość chwilowej przemiany człowieka w psa i w dobroczynność takiej przemiany.
Suita: U plemion Ameryki Północnej pies był zwierzęciem totemicznym, dawcą deszczu i wynalazcą ognia. Podobnie wynalazcą ognia są psy u niektórych ludów Czarnej Afryki.
Aria: Toltekowie i Aztekowie czcili psa i łączyli go z najważniejszymi bóstwami Quetzalcoatlem (Pierzasty Wąż) i Xolotlem – bogiem o psiej głowie.
Suita: W Egipcie czczono i mumifikowano psy. Egipski bóg Anubis, który w Sali Dwóch Prawd obsługiwał wagę uczynków miał głowę czarnego psa.
Aria: W Mezopotamii pies był towarzyszem i symbolem bogini zdrowia Guli (Ninisiny). Uważano, że posiada zdolność obrony przed demonami.
Suita: U Fenicjan i Kananejczyków pies był atrybutem bogini miłości Asztarte i opiekunem miast, w których czczono Baala Melkarta.
Aria: Pies był świętym zwierzęciem w syryjskim Harranie aż do czasów Średniowiecza.
Suita: Najwyższej czci doświadczał pies w perskim zaratusztrianizmie, gdzie był uważany za najszlachetniejszy ze zwierzęcych tworów Ahura Mazdy. Pies był symbolem wierności i porządku społecznego, pogromcą demonów i stróżem spokoju dusz umierających ludzi. Do nakazów religijnych należało karmienie głodnych psów. Zabicie szczennej lub karmiącej suki uważano za największą zbrodnię, która nigdy nie będzie grzesznikowi darowana. Dusze sprawiedliwych miały być po śmierci odprowadzane przez psa aż do raju. Dusze grzeszników pozbawionych takiej opieki nie potrafiły przejść mostu Czinwat i spadały w otchłań potępienia.
Aria: W chrześcijaństwie pies jest nieodzownym pomocnikiem pasterza. Jezus był Dobrym Pasterzem, więc musiał mieć do pomocy psy pasterskie, które pilnowały owieczek i odnajdywały zagubione.
Suita: Gdy słyszysz o ‘psach pańskich’ – to z jakim zakonem ci się kojarzą?
Aria: Z dominikanami – łacińskie Domini canes to po polsku własnie ‘psy pańskie’.
Suita: A my jesteśmy psami naszej Pani. Pilnujemy jej i chronimy, zwłaszcza przed innymi zwierzakami.
Aria i Suita: I składamy wszystkim ludziom i ich psom życzenia Wesołych, Zdrowych i Spokojnych Świąt Bożego Narodzenia.
To nasza choinka a pod nią śpiewający pies naszej Pani. Nasze zdjęcia umieścimy jutro, bo dzisiaj musimy pilnie oszczekać psy sąsiadów. Biegają tuż przy ogrodzeniu i próbują naruszyć granice Terierogrodu. Nie możemy do tego dopuścić! Psie obowiązki wzywają. Nawet w Swięta.