Aria: Suita, co czytasz?
Suita: Dzisiejszy artykuł.
Aria: Jeśli to jest coś o psach – to szczekaj.
Suita: Artykuł szczeka o tym za co człowiek powinien być wdzięczny swojemu psu.
Aria: No to szczekaj.
Suita: 1. Pies uważa cię za cały swój swiat
Aria: Nie przesadzajmy. Ale ludzie są w tym naszym świecie najważniejsi. Bez nich nie dalibyśmy sobie rady. Bez nich nie byłoby przyjemności. Jesteśmy ludziom bezgranicznie wdzięczni za miłość i opiekę.
Suita: 2. Pies wspiera cię w najtrudniejszych chwilach.
Aria: Jasne, że tak. Jesteśmy z ludźmi na dobre i na złe. Ludzie wspierają nas, my wspieramy ludzi. Czasem jesteśmy jedynym i ostatnim przyjacielem. Jedyną istota, która człowieka kocha.
Suita: 3. Pies zawsze umie poprawić ci humor
Aria: Bajki. Potrafimy też nieźle narozrabiać, nabałaganić i wkurzyć. Jesteśmy tylko psami, ale zrobimy wszystko, aby pomóc człowiekowi odzyskać dobry humor i zadowolenie z życia. Wyganiamy smutki precz.
Suita: 4. Pies nigdy cie nie krytykuje
Aria: Racja. Nasi ludzie są ideałami. Nie oceniamy ich po stroju, nie znamy ich zarobków, nie jest ważne co robią po wyjściu z domu. Wybaczamy im wszystko. Nawet głaskanie innych psów. Puszczamy w niepamięć ich chwile słabości, nie zauważamy błędów. Po prostu kochamy ich takimi jakimi są.
Suita: 5. Pies zmusza cię do wyjścia z domu.
Aria: To jest prawdą tylko w mieście. Ale poprawiamy kondycję ludzi. Zarażamy ich koronawirusami, żeby byli odporni i nie umierali. Uodparniamy na bakterie. Stosujemy dogoterapię. Zmniejszamy prawdopodobieństwo alergii. Obniżamy ciśnienie i poziom stresu. Poprawiamy kondycję. Uczymy myślenia nie tylko o sobie.
Suita: Można by wymienić setki rzeczy, za któremy my psy powinnyśmy być wdzięczne ludziom.
Aria: Zostawmy to w spokoju. Nie o tym jest artykuł.
Suita: Masz rację. Ludzie kochają nas. My kochamy ludzi. I jedna i druga strona robi wszystko, aby tę miłość pielęgnować i podtrzymywać.
Aria: A takie wyliczanki, w gruncie rzeczy sa naiwne bo nigdy nie ujmują całości i sedna sprawy.
Suita: Jak mówił Mały Książę: “Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu.” A co na to szczeknie Wojownicza Księżniczka?
Aria: “Dobrze widzi się tylko nosem. A to co w sercu jest niewyszczekalne.”.
Suita: To ja idę powylegiwać się na dole, a ty idź do drugiej Pani powylegiwać się na górze.
Aria: W ten sposób ja stałam się filozofem – użytkowniczką kantowskiego ‘rozumu spekulatywnego’.
Suita: A ja głosicielką kantowskiego ‘rozumu praktycznego’.
Aria i Suita: He, he, he.
