Aria: Suita, co czytasz?
Suita: Artykuł z sprzed 10 dni.
Aria: Jeśli jest tam cos o psach to szczekaj!
Suita: Artykuł jest o suczce rasy dalmatyńczyk ze Szkocji. Okazało się, że Poppet jest głucha.
Aria: Paskudna sprawa.
Suita: Właśnie. Odkryli to, gdy miała 6 tygodni. Szkolili ją tworząc coś w rodzaju własnego języka migowego.
Aria: Pomogło?
Suita: Suczka była bardzo nieśmiała i nerwowa.
Aria: Wcale się nie dziwię.
Suita: Pomocą okazała się jej siostra Poppy. Poppet zaczęła traktować swoją siostrę jak przewodniczkę, a siostra tę role przyjęła.
Aria: Poppy wie, że Poppet nie słyszy, ale czy Poppet wie, że jest głucha?
Suita: Podobno zdaje sobie sprawę, że jej siostra ma jakiś dar, czy właściwość, którego ona nie ma i dlatego polega na siostrze.
Aria: Pewnie stały się nierozłączne?
Suita: Tak. Poppet naśladuje siostrę. Szczeka razem z nią. Biega za nią. Zawsze ma ja na oku i naśladuje.
Aria: Poppy stała się para uszu dla Poppet?
Suita: Tak. Gdy trzeba iść spać przewodniczka trąca ja nosem i Popet wie, że trzeba iść spać.
Aria: Super!
Suita: Poppet stała się pewna siebie, jest bardziej szczęśliwa, może poruszać się bez smyczy.
Aria: Jest uwiązana do siostry tak jak ja.
Suita: Uważaj co szczekasz, bo jestem dzisiaj jakaś taka nieco podminowana.
Aria: Ja też. To na zmianę pogody.
Suita: A różnica jest taka, że nasze role teoretycznie mogą się odwrócić, a ich nie.
Aria: Tak tylko szczekałam dla zabicia czasu. A może Poppy szczeka jakieś brzydkie rzeczy?
Suita: Tego chyba się nigdy nie dowiemy.