Aria: Przyjechał Pan.
Suita: Niesie smycze, czyli zaraz idziemy na spacer.
Aria: Pan ma jakąś dziwną kamerę w ręku.
Suita: Wcale nie jest dziwna. To stara Sony Handycam DCR-SR58E. Wiele lat temu to był całkiem niezły sprzęt z zoomem optycznym x60.
Aria: Kamera zapisuje obraz w MPEG-2, ciągle jeszcze można umieszczać takie filmy na YouTube. Ale Pan ma też stosowne konwertery do formatu .mp4.
Suita: O! Pani też idzie z nami.
———————————
———————————
Suita: Bo Pan filmował idąc, a każdy rozsądny filmowiec zatrzymałby się.
Aria: Pan się tłumaczył, że na wyświetlaczu, na który padało słońce – nic nie widział.
Suita: Ale kamera jest prawie nie używana. Teraz Pani będzie nią filmowała nasze przygody.
Aria: To pierwszy krok do perfekcyjnych filmów. I wykorzystania starej kamery zamiast kupowania nowej.
Suita: Jasne. Ale Pani ma w telefonie fajną kamerkę z fantastycznymi możliwościami.
Aria: Ale jest kłopot ze zgrywaniem filmów i ich uruchamianiem na komputerze. A w Sony obsługuje się wszystko jedną ręką: trzymanie kamery, włączanie i wyłączanie nagrywania, robienie migawek foto w trakcie nagrywania oraz korzystanie z zoomu. No i nie rozumiem dlaczego film mpeg-2 o wymiarach 720 x 576 jest konwertowany na mp4 o wymiarach 1280 x 720. Może to jest przyczyną utraty jakości?
Suita: Pożyjemy – zobaczymy filmiki. Niech Pan się martwi o szczegóły techniczne.
Aria i Suita: Było super.
SUITA: Ale pyszna trawka!
ARIA: To zboże, pewno dlatego tak ci smakuje.
SUITA: Uważaj, bo w nim zabłądzisz.
ARIA: Polne kwiaty:
Pachnące pola:
Soczysta zieleń.
ARIA: Nic nie zjadłam, nic nie tknęłam…
