ARIA: Wrona w borówkach, brać ją!
SUITA: Opanuj się, to tylko atrapa. Ma odstraszać inne ptaki od naszych owoców.
ARIA: Wygląda jak prawdziwa…
SUITA: Ale się nie rusza, znaczy, że jest nieżywa.
ARIA: Dałam się nabrać…
SUITA: Pani liczy na to, że ptaki też się dadzą nabrać. Dodatkowo powiesiła siatkę, jak się złapie w nią amator naszych borówek, to popamięta!
ARIA: No to musimy ustalić dyżury. Mam nadzieję, że nocą nie trzeba pilnować.
SUITA: Najczęściej ptaki buszują w krzakach o świcie.
ARIA: Ja wstaję o piątej!
SUITA: A Pani się złości, że ją tak wcześnie budzisz.
ARIA: Chcę bronić jej borówek, powinna to rozumieć.
SUITA: To może spędzaj noc na werandzie?
ARIA: Tam są komary…Gryzą mnie po pysku. Może jednak ten sztuczny ptak i siatka zabezpieczy jakoś nasze plony.
SUITA: No to pilnujesz od piątej do jedenastej, a ja od jedenastej do czwartej.
ARIA: Ale kto będzie pilnował do zmierzchu?
SUITA: Obydwie. Pośpimy sobie pod krzakiem.
ARIA: Zapomniałaś o komarach…
SUITA: No tak, poganiamy się, albo pogramy w piłkę, komary nas nie dogonią.
ARIA: Nie dogonią? Niejeden już się przejechał na gapę na moim pysku…
SUITA: No tak, to naprawdę wredne owady. Nie mamy jak się przed nimi bronić.
ARIA: Jutro przyjedzie do nas mój chłopak – Groszek.
SUITA: No nie, znowu będziesz tańczyć na dwóch łapkach jak zakochana suka.
ARIA: Lubię go. Szkoda, że nie umie się bawić. Mógłby chociaż pograć ze mną w piłkę.
SUITA: Ja z tobą pogram. Mogę cię też pogryźć, oczywiście tak na niby.
ARIA: Chętnie bym poszła na psi plac zabaw… Pamiętasz jak tam było fajnie?
SUITA: Wolę mniej zatłoczone miejsca.
ARIA: Zatłoczone? Tam były tylko dwa psy!
SUITA: Dla mnie to już tłok.
ARIA: Jesteś antyspołeczna.
SUITA: Nie lubię obcych. Mój dom, moja twierdza.
ARIA: Za dwa dni masz kontrolę swojej łapy. Mam nadzieję, że już ci się zrosła.
SUITA: Też mam taką nadzieję i boję się tej wizyty. Na szczęście Pan i Pani będą ze mną.
ARIA: My tu sobie gadu-gadu, a szpak borówki żre! Bierz go!
SUITA: Do roboty!
Nasze brzoskwinie.
