SUITA: Aria, co ty zrobiłaś?
ARIA: Poczęstowałam się kawałkiem szynki. Pani weszła do domu i zostawiła torbę na schodkach. powąchałam, poczułam szynkę zawiniętą w folię , wyjęłam z torby, rozpakowałam i już nie mogłam się oprzeć i zjadłam.
SUITA: Powinnaś wiedzieć, że Pani się zorientuje!
ARIA: No tak, popełniłam błąd, zostawiłam opakowanie na trawniku…
SUITA: Gdybyś zaniosła to w krzaki, Pani może by się nie domyśliła.
ARIA: Na drugi raz będę uważać.
SUITA: Ty masz więcej nie ruszać tego, co należy do Pani!
ARIA: Przecież nic nie powiedziała.
SUITA: Bo nie chciała mieć kałuży na dywaniku.
ARIA: A ty wlazłaś na Pani kanapę i też dałaś się przyłapać!
SUITA: A kto zeżarł połowę posłanka?
ARIA: To z nerwów, Pani siedziała przy komputerze, a ja chciałam się pobawić…
SUITA: To podchodzi się do Pani i szczeka.
ARIA: Nie wypada szczekać na Panią…
SUITA: To normalna forma komunikacji, przynajmniej dla psów.
ARIA: Nie powiesz Pani, że zjadam ptasie odchody?
SUITA: Pani doskonale o tym wie, dlatego daje nam witaminki do śniadania.
ARIA: Więc nic się przed nią nie ukryje?
SUITA: No bez przesady, nic nie wie o naszych tajnych akcjach, rozmowach i wychodzeniu za ogrodzenie.
ARIA: Całe szczęście. Przecież musimy mieć własne, sekretne życie.
